Chapter 15 :
จากวันนั้น
“น่ารัก...”
เปลือกตาสีไข่มุกปรือขึ้นมองคนที่กระซิบชมที่ข้างใบหู
ดวงตานักล่าที่มองกลับทำให้เจโน่แทบมุดหน้าลงกับพื้นหินอ่อนที่นอนอยู่ให้รู้แล้วรู้รอด
“ไม่ห้ามคือไม่หยุดนะ”
ฟันคมขบลงบนติ่งหูนุ่มนิ่ม
ตวัดลิ้นเลียเป็นการแกล้งให้อีกคนสยิวเล่นๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาโดนเล็บของเจโน่จิกเข้าที่ไหล่แรงๆเป็นการตอบแทน
“มะ
ไม่ได้อยากให้หยุดนี่”
หน้าตาแมวอ้อนแบบนี้
น้ำเสียงแบบนี้...
อ่า...ได้สิครับที่รัก
เสื้อยืดบางๆถูกถลกขึ้นมากองเหนืออกในทันทีที่จบประโยคนั้น
ร่างสูงโปร่งขยับคร่อมคนข้างใต้แล้วแทรกไปที่หว่างขาแบบไม่รีรอ
ริมฝีปากร้อนกดจูบไปตามแผ่นอกขาวเนียนน่าดึงดูดใจตามแรงอารมณ์ ปลายนิ้วร้ายกดย้ำบดขยี้ยอดอกสีอ่อนทั้งสองข้าง
จนเจโน่บิดตัวครางเสียงสะท้าน
“อ่ะ ยะ
อย่าแกล้งได้มั้ยล่ะ”
“เปล่าสักหน่อย”
ปลายลิ้นชื้นแตะลงที่ยอดสีสวยชูชันด้วยความต้องการ
ก่อนจะครอบครองมันด้วยอุ้งปากร้อนผ่าว
ความเสียววูบวาบแล่นตั้งแต่จุดนั้นไปจนถึงท้องน้อย ยิ่งทำให้ส่วนที่ต่ำกว่านั้นแข็งขืนขึ้นมา
และดูเหมือนแจมินจะรู้...ถึงได้บดเบียดส่วนเดียวกันลงมาเรียกความเสียวซ่านมากขึ้นไปอีก
“ฮึก...อือ...”
หน้าท้องของเจโน่นี่เขาชอบมันเป็นพิเศษเลยล่ะ
ลายกล้ามเนื้ออ่อนบางไม่ลึกมากเท่าของเขา แต่มันเร้าใจเวลาที่มีรอยแดงจากเขาประดับอยู่บนนั้นเป็นที่สุด
กางเกงยางยืดถูกดึงออกพ้นปลายเท้าไปอย่างง่ายดาย ทั้งที่มืดขนาดนี้...ผิวของเจโน่กลับเหมือนกำลังเรืองแสงได้ยังไงอย่างงั้น
“จะ จ้องอะไรเล่า!”
หน้าจะไหม้อยู่แล้วไอ้คนบ้า!
“มองของสวยๆงามๆไง”
โอ๊ยยยยยยย
อยากจะกลั้นหายใจตายไปให้มันรู้แล้วรู้รอด
“นี่แจมิน”
“หือ?”
คนที่กำลังจะเอามือไปแตะส่วนกลางร่างกายปริ่มน้ำของคนตัวขาวพลันชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนที่ดูจะทำหน้าเขินอายกว่าตอนเริ่มการเมคเลิฟเสียอีก
“คะ คือ วะ
วันนี้ยังก่อนได้มั้ยอะ”
อ้าวเฮ้ย
ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หว่า
“...”
“แต่เดี๋ยวฉันช่วยนายก็ได้
แต่แบบ...วันนี้ให้แค่...เอ่อ นิ้วได้มั้ย”
โห...นั่นยิ่งทรมานกันกว่าเก่าอีก
“ใจร้ายว่ะเจโน่”
ตัดพ้อจนคนมองหน้าเสียไปเอง
“กะ
ก็มันไม่พร้อมอะ มันเจ็บ” เจโน่ยังคงทำหน้าออดอ้อน “งั้น...เดี๋ยว...”
“...?”
“จะทำให้ด้วยปากก็ได้...”
“...”
หลุดพูดไปจนได้มั้ยล่ะไอ้เจโน่เอ๊ย
ถึงจะเคยเอากับผู้ชายมาบ้าง แต่ก็เป็นคนรุกชาวบ้านตลอด แถมไม่เคยออรัลให้ใครด้วย
พูดง่ายๆก็คือทำไม่เป็นแต่ปากเก่งเฉยๆนั่นแหละ
“...”
“อย่าทำหน้างั้นดิ...ฉัน...อื้อออออ!!”
มือขาวยกขึ้นบีบหัวไหล่กว้างของนาแจมินทันที
ส่วนกลางร่างกายถูกอุ้งมือร้อนกอบกุมแล้วสาวขึ้นลงในทันที
ปลายลิ้นชื้นละเลงลงบนยอดอกสีสวยอีกครั้ง
นั่นยิ่งทำให้เจ้าแมวจอมขี้กลัวบิดร่างไปมาเพราะฤทธิ์ความเสียวพุ่งพล่านขึ้นไปอีก
“อื้ออออออ”
“กัดปากทำไมล่ะครับ...”
มือข้างนั้นยังคงทำหน้าที่ของมัน
สาวเป็นจังหวะรวดเร็วจนเจโน่ตัวอ่อนไปหมด ฟันคมคลายออกจากการกัดริมฝีปากตัวเอง
เปิดให้คนหน้าหวานโน้มลงไปป้อนจูบดูดวิญญาณลงโทษ
ท่อนแขนขาวยกขึ้นมาโอบรอบคอคนด้านบน ยิ่งโอบแน่นเข้าในตอนที่มืออีกฝ่ายขยับรัวเร็ว
“อ๊ะ นะนี่...”
“หืม?”
“แกล้งกันทำไมวะ!” ทั้งที่กำลังจะปลดปล่อยออกมาแท้ๆ แต่แจมินกลับหยุดมือเอาดื้อๆ “แจมิน!”
“งั้นทำให้ก่อนดิ”
คิ้วหนาโก่งสวยบนใบหน้าคมเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม “หึ...ก็เอาปากเจโน่ทำให้เราไง...เร็วสิครับ”
ร่างสูงขยับตัวพลิกขึ้นนั่งเหยียดขา
ดึงแขนคนที่กำลังนอนไร้เรี่ยวแรงให้ลุกตาม
“ถอดกางเกงเราออกดิ”
รู้นะว่าอาย
รู้ด้วยว่ากลัว แต่อยากแกล้งอะจะเป็นไรมั้ย
“เออๆ รู้แล้วน่า”
เจ้าแมวตัวขาวเคลื่อนตัวข้ามายังหว่างขาคนขี้แกล้ง
มือเรียวสั่นเบาๆเพราะการตื่นเต้น เอื้อมไปแตะที่ขอบกางเกงยางยืด “ยกเอวขึ้นหน่อยดิ”
ยกขึ้นอย่างว่าง่าย
แค่เดี๋ยวเดียวกางเกงก็หลุดไปกองที่เข่า
“...”
มัน
เอ่อ...ขนาดมันมากกว่าที่เคยคิดไว้อีก
แกนกลางร่างกายที่ผงาดอยู่ตรงหน้ามันไม่ธรรมดาเลยเหอะ
เจโน่กลั้นใจรวบรวมความกล้าวางมือลงกอบกุมความยาวของมัน เพียงแค่ขยับมือ
เสียงสูดปากก็ดังมาให้ได้ยิน
“ปาก...สิครับ”
รู้แล้วโว้ยยยย
ร่างโปร่งเปลี่ยนเป็นท่าที่ถนัดที่สุด
โน้มหน้าลงไปจนใกล้กับความใหญ่โตในมือ
ริมฝีปากอ้าออกเพื่อรับเอาตัวตนทั้งหมดเข้าไป แต่ก็ทำได้เพียงครึ่งเดียว...
“เลียบ้างก็ได้นะ...บางที”
พูดอะไรน่าไม่อายวะเนี่ย!
เรียวลิ้นชื้นแฉะตวัดไปตามความยาว
ดูดเม้มไม่ต่างจากไอติมแท่งรสโปรด เจโน่เป็นคนเซนส์ดี
เมื่ออมเข้าไปได้ไม่หมดก็เอามือมาช่วย
เสียงครางต่ำซี้ดซ้าดและมือที่สอดเข้ามาในกลุ่มผม
ยิ่งทำให้เขารู้ว่าตัวเองมาถูกทาง
“อุ่กกก อื้อออ”
ปากของเจโน่นี่ดี
เหมือนกับตอนเถียงเขาไม่มีผิด
ขีดอารมณ์พึ่งขึ้นทะลุเพดานส่งผลให้แจมินบังคับศีรษะคนที่ครอบครองตัวตนของเขาขยับขึ้นลงเป็นจังหวะที่ตนชอบ
กดสะโพกสวนเข้าหาความอ่อนนุ่มชื้นแฉะจนเกือบลึกถึงคอ
ยิ่งรู้ว่าเขาใกล้เสร็จก็ยิ่งหอปากดูดรัดตัวตนของเขามากขึ้น เอาใจเก่งเป็นบ้า
“อ่า...ดีชะมัด
เจโน่...”
ความเสียววูบวาบพัดพาขีดสุดของอารมณ์ให้แล่นไปยังปลายทาง
แล้วพวยพุ่งออกไปสู่โพรงปากชุ่มจนหมดทุกหยาดหยด
“อัก แค่กๆๆๆ”
คะ คาว
กว่าที่คิดอีก
“ปล่อยเข้ามาทำไมเนี่ยยยย”
“ก็เจโน่แม่งทำโคตรดี
รู้งี้น่าจะบิวต์ให้ทำให้บ่อยๆ”
ไอ้คนหน้าด้านเอ๊ย!
“ฮึ่ยยยยย ไม่อะ
ฉันไม่เอาปากทำให้แล้ว...ฮื้อออออออ” กรอบหน้าคมถูกคว้าเข้าไปประกบจูบอีกครั้ง
เรียวลิ้นร้ายกาจสอดเข้าไปในโพรงปากที่มีกลิ่นรสของน้ำคาวของเขาหลงเหลืออยู่
ก่อนจะกวาดต้อนมันทั้งหมดเข้ามาในปากตัวเอง “อ๊ะ อ่ะ แจ...”
ตัวตนด้านล่างที่ถูกกลั่นแกล้งถูกครอบครองอีกครั้ง
รูดรั้งขึ้นลงเพียงไม่นาน คนใจร้ายก็นำพาแมวน้อยไปสู่ฝั่งฝัน...
“ไม่งอแงน่า...”
กลับไปคอมเมนต์ให้ด้วยเน้อออ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น