It’s freaking relation
[Minno, Noren, Jamren]
“อื้อ...”
นิ้วเรียวยาวจากคนด้านหลังสอดผ่านชายเสื้อขึ้นมาบดขยี้ยอดอกจนความเสียวซ่านแล่นปราดราวกับถูกไฟช็อต ร่างบอกบางบิดไปมาเพื่อหนีจากสัมผัสอันตราย
แต่ก็ลืมไปว่าท่อนล่างของตัวเองกำลังสัมผัสสิ่งใดอยู่ ความแข็งขืนบดเบียดต้นขาจนร่างกายกลับมานิ่งงันอีกครั้ง
แต่แจมินที่กำลังหยอกล้ออยู่กลับไม่ยอมให้เขาละความสนใจไปจากตัวเอง
ใบหูนิ่มถูกลิ้นชื้นไล้เลียขบกัดเบาๆ ส่งผลมือไม้อ่อนแรงยิ่งกว่าเก่า
“ดูหน้าหมวยดิ แม่งโคตรน่าเอาอ่ะ”
ดวงตาปริ่มน้ำเหลือบมองเจโน่ที่อยู่ตรงหน้า
จะว่าไม่พอใจก็ใช่
แต่สิ่งที่ชายหนุ่มผมสีดำขลับกำลังจะทำมันก็ทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว
“ยะ อย่า นะ อื้อ...”
ใบหน้าคมโน้มลงไปหากึ่งกลางร่างกายบาง
ก่อนที่ริมฝีปากจะงับกระดุมกางเกงยีนส์สีดำตัวเก่งของเหรินจวิ้นอย่างแรง แล้วบิดมันออกจากรัง
ฟันคมลากซิปลงจนสุด โดยไม่สนว่าคนใต้ร่างจะพยายามหุบขาเข้ามาแค่ไหน...หุบได้ก็ลองดูสิ
“ไม่เอาครับ...ไม่ดื้อ”
เสียงแหบห้าวของเด็กคณะแพทย์กระซิบเข้าข้างหู
ลมร้อนๆถูกเป่าเข้าไปจนขนลุกเกรียว หวงเหรินจวิ้นแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง
ร่างกายสะท้านเฮือกใหญ่ตอนที่มือแข็งแรงของคู่ปรับตัวร้ายสัมผัสจุดอ่อนไหวกึ่งกลางร่างเข้าเต็มๆ
ทั้งกางเกงยีนส์และซับในถูกถอดลงไปกองกับพื้นห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“อื้อ...ไม่...”
เจโน่ขยับมือขึ้นลงเป็นจังหวะ
ใช้แรงหนักเบาสลับกันราวกับเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องแบบนี้เสียเหลือเกิน ริมฝีปากหยักดูดดุนเนื้อขาวบริเวณโคนขาจนเป็นรอยจ้ำแดงนับไม่ถ้วน
ส่งความรู้สึกเสียววาบให้แล่นขึ้นสมองผู้ถูกกระทำจนกลั้นเสียงครวญครางแทบไม่อยู่
“อ๊ะ อึก เจโน่...พอ พะ...”
“เสียงโคตรดี จะหยุดทำไมเล่า”
“อื้อ...”
เป็นอีกครั้งที่แจมินทำตัวร้ายกาจใส่คนตัวบาง
ปลายนิ้วร้ายบดขยี้ยอดอดทั้งสองข้างอย่างแรงจนแข็งเป็นไต
ปลายลิ้นชื้นไล้ไปตามลำคอขาว ดูดเม้มจุดชีพจรที่เต้นตุบพอให้เสียวซ่าน
กลางลำตัวของคนหน้าหวานแข็งขึงจนปวดหนึบ...
“ช่วยฉันหน่อยซี่...”
ในหัวของผู้ถูกกระทำมึนเบลอไปหมด
ไม่รู้ว่าแจมินต้องการให้ช่วยยังไง
จนกระทั่งมือใหญ่นั้นจับให้มือไร้เรี่ยวแรงของเขาวางลงบนความแข็งขืนใหญ่โตของตัวเอง
อยากจะชักมือกลับแทบตายก็ขยับออกไม่ได้แม้แต่น้อย
ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าสิ่งที่อยู่ในมือน่ะมันขนาดน่ากลัวแค่ไหน
“อ๊ะ อื้อ จะ...มะ ไม่ไหว...”
อุ้งมือแข็งแรงที่ปรนเปรอความสุขให้ขยับเร็วขึ้นอีก
ลำตัวบางบิดเกร็ง แยกประสาทไม่ออกว่าต้องรู้สึกอะไรส่วนไหน
จนกระทั่งความร้อนระอุพวยพุ่งออกเต็มกำมือขาวๆของอีเจโน่ที่เขาเกลียดนักหนา
เจโน่ไล่มองร่างบางที่กำลังอ่อนระทวยอยู่ตรงหน้าพลางตวัดลิ้นเลียริมฝีปากอย่างกระหาย
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นสบตากับแจมินที่ยกยิ้มร้ายเชิดหน้าครางในลำคอยามที่เจ้าตัวบังคับให้มือนุ่มนิ่มของเหรินจวิ้นสาวตัวตนของตัวเองขึ้นลงตามจังหวะที่ชอบ
ให้ตาย...โคตรมีอารมณ์เลยว่ะตอนนี้
“อื๊อออออ เจ็บ...พอ พอ หยุด!
อุ๊บ...”
แน่นอนว่าเพียงแค่นิ้วเดียวสอดเข้าไป
คนตัวบางก็ถดสะโพกหนีด้วยความเจ็บเสียแล้ว อันที่จริงก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจ
ร่างกายของอัลฟ่าเพศชายน่ะ มันเหมือนโอเมก้าเพศชายเสียเมื่อไหร่
แต่...ก็ไม่ใช่ว่าเอากันไม่ได้
นักศึกษาแพทย์ปีสองรั้งใบหน้าหวานของอีกคนให้หันมารับจูบหนักๆ
ปลายลิ้นร้อนที่มีพิษสงของสายเลือดเริ่มมอมเมาให้เลือดในกายหวงเหรินจวิ้นให้ร้อนระอุอีกครั้ง
ร่างบางกระตุกด้วยความเจ็บไม่น้อยเมื่อก้านนิ้วยาวๆสามนิ้วสอดเข้ามาในร่างกายพร้อมกัน
แต่นาแจมินก็เล้าโลมได้เก่งเหลือเกิน จึงทำให้คนถูกกระทำหลงลืมซึ่งความเจ็บปวดทั้งหลายไป
“ใจเย็นหน่อยมั้ยเจโน่
ถ้าพังขึ้นมาทำไง”
“ตอนมึงทำกูล่ะไม่คิดแบบนี้บ้างนะไอ้หมอ”
“อ๊ะ...”
ปลายนิ้วสะกิดโดนจุดกระสันอย่างแรง จนนังหมวยของเจโน่เบ้หน้าเสียวซ่าน
ต่อให้เจ้าตัวจะกัดปากไว้ไม่ให้ส่งเสียงออกมาก็เถอะ แม่ง...เซ็กซี่ชิบหายเลย
“กูขอก่อนล่ะ ไม่ไหวแล้ว”
“นิสัยเสียจริงๆมึงอ่ะ”
เหรินจวิ้นได้ยินเสียงสวบสาบของเสื้อผ้า
ก่อนที่สะโพกของตัวเองจะถูกยกขึ้นวางบนหน้าขาของใครสักคน
ความกลัวก็แล่นพล่านขึ้นมาจนใบหน้าซีด
“อย่านะ อย่าทำแบบนี้กับกูนะเจโน่...”
“มาขนาดนี้แล้ว...เป็นมึง
มึงจะหยุดเหรอครับน้องหมวย”
“โอ๊ย...อื้อ...”
ช่องทางที่ไม่เคยถูกใครรุกล้ำมาก่อนเต้นตุบเกร็งแน่น
จนเจโน่สูดปากเสียวซ่านไปทั้งตัว นี่ขนาดเข้าไปได้ครึ่งเดียวนะเนี่ย
ฟันคมๆขบกัดปากตัวเองเพื่อระงับความเจ็บปวด จนเลือดซึม
เห็นแบบนั้นเจโน่ก็อดสงสารไม่ได้เหมือนกัน
“ไม่เอาน่าหมวย...อย่าเกร็งนะครับ”
ก้านนิ้วแข็งแรงคลึงกลีบปากช้ำไปมาด้วยความอ่อนโยน
แบบที่เหรินจวิ้นไม่เคยเห็นมาก่อน
ดวงตาโค้งรูปจันทร์เสี้ยวอบอุ่นจนแทบหลอมละลาย “อ่า แบบนั้น...ใช่ แบบนั้นแหละ”
สะโพกสอบกระแทกตัวตนเข้าไปจนสุด
สัมผัสจุดกระสันในร่างกายอัลฟ่าตัวบางในคราเดียวจนเจ้าตัวร้องคราง
เป็นอัลฟ่ามันดีอยู่อย่างนึง ที่สามารถเคยชินกับความเจ็บปวดทางกายได้เร็วมาก
“อ๊ะ เบา...เบาหน่อย...”
สายตาจากแจมินที่มองมา ส่งให้เจโน่จับร่างบางพลิกคว่ำ
ทั้งๆที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่
มือแข็งแรงรั้งสะโพกมนให้สูงขึ้นรับแรงกระแทกกระทั้นจากตัวเองให้เต็มที่
“อื้อ...มันลึก...อ่ะ เจโน่...”
ไม่เคยรู้สึกแบบนี้...
เพราะเป็นผู้รุกมาตลอด
เลยไม่รู้ว่าพอตกลงมาเป็นผู้รับแล้ว การถูกกระตุ้นร่างกายภายในมากๆมันจะเป็นแบบนี้
เสียวซ่านจนตัวสั่น อยากกรีดร้องออกมาดังๆ ทั้งสุขทั้งทรมานจนกลัวตัวเอง
“เหรินจวิ้น...ทำให้ฉันมั่งซี่”
ดวงตาเรียวรีที่คลอไปด้วยหยาดน้ำใสเปิดขึ้น
พยายามเงยหน้ามองคนที่พูดบ้าๆ แต่สิ่งที่จ่ออยู่ในระดับสายตากลับเป็นตัวตนแข็งขึงที่ใหญ่จนเขาต้องผงะถอยออกมา
ได้ยินเสียงหัวเราะขำขันชวนหงุดหงิดดังมาเบาๆ
เจือกับกลิ่นฟีโรโมนหว่านเสน่ห์เต็มที่
ก่อนที่มือหนาจะคว้าท้ายทอยเขาให้ริมฝีปากที่กำลังเผยอตกใจอ้ารับความใหญ่โตนั้นเข้ามา
“อุ่ก...”
“ซี้ด...โคตรดีอ่ะ”
ปากกูจะฉีกอยู่แล้ว...
“อึก...”
แรงกระแทกจากด้านหลัง
กับการบังคับให้กลืนกินสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ทำให้คนที่อยู่ตรงกลางมึนเบลอไปหมด ยอดอกสีสวยถูกปลายนิ้วของใครสักคนบดคลึงเรียกความสยิวอีกครั้ง
เจโน่ที่กำลังกระแทกกระทั้นไม่มีคำว่าเบามือเลยสักนิด
ริมฝีปากหยักร้อนกดจูบไปตามกระดูกสันหลัง
ดูดเม้มจนผิวเนียนนั้นลายพร้อยไปด้วยรอยแดงช้ำ
“อื้อ...อึก...”
เอวสอบขยับรัวขึ้น เร็วขึ้น คนตัวบางอยากจะผละริมฝีปากออกมาเพื่อกลั้นเสียงครางของตัวเอง
แต่ไอ้คุณหมอใจร้ายกับคว้าคอเขาไว้แล้วบังคับให้ขยับตามใจตัวเอง แกนกายร่างถูกเจโน่กอบกุมอีกครั้ง
ขยับให้ผสานกับแรงกระแทกของตัวเอง...ไม่ไหว ความวาบหวามซ่านไปทั้งร่าง
ก่อนที่เขาจะปลดปล่อยออกมาก่อน
ตามด้วยเจโน่กับแจมินที่ปลดปล่อยออกมาได้พร้อมกันอย่างน่าเหลือเชื่อ
“กลืนลงไป”
คำพูดนั้นมาพร้อมฝ่ามือที่ยกคอเขาให้เชิดขึ้นจนเผลอกลืนหยาดน้ำคาวนั่นลงคออย่างช่วยไม่ได้
เหรินจวิ้นทิ้งตัวลงด้วยความอ่อนแรง เปลือกตาบางปิดลง
พร้อมกับความรู้สึกตรงด้านหลังที่เจโน่ถอดถอนกายออกไป
นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน...
นี่มันแค่ความฝันใช่มั้ย...
“อื้อ!! อ๊ะ...”
สะโพกนิ่มถูกยกขึ้นอีกครั้ง
ก่อนที่ความใหญ่โตของใครสักคนจะแทรกเข้ามาในรวดเดียว อัลฟ่าตัวบางถูกพลิกให้หงายขึ้นนอนตักของเจโน่ที่เปลี่ยนตำแหน่งกับเพื่อนของตนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
ดวงตาเรียวรีเลื่อนขึ้นมองคนที่กำลังทำร้ายตัวเองอย่างตกใจ...นาแจมิน
ท่อนแขนแกร่งเลื่อนมาคร่อมระหว่างช่วงไหล่ของเขา
ส่วนด้านล่างนั้นยังกระแทกรุนแรงยิ่งกว่าเจโน่เสียอีก
มันเข้ามาลึก...แรง...และเสียดไปทั่วผนังของช่องทางสีหวานจนผู้ถูกกระทำสั่นไปทั้งร่าง
“อื้อ...เจ็บนะ...เบา...เบาๆหน่อย...”
“อ่า...โคตรแน่นอะ...”
มันแตกต่างจากเจโน่สิ้นดี มันดิบเถื่อนผิดจากใบหน้าหวานหยดที่กำลังโลมเลียแผ่นอกเขาอยู่ตอนนี้
ทุกสัมผัสหนักหน่วง บดขยี้จนเขาแทบจะขาดใจ นี่น่ะหรือนาแจมินคนนั้น
“ชอบของกูหรือของมันมากกว่าล่ะหมวย”
เสียงกระซิบแหบพร่ามันฟังดูอบอุ่นขึ้นมาในยามนี้
แต่เหรินจวิ้นก็จนปัญญาจะตอบ เมื่อแจมินสาวสะโพกโหมใส่จุดกระสันจนเขาอ้าปากพูดไม่เป็นคำ
ฝ่ามือข้างหนึ่งอยู่ในอุ้งมือใหญ่ของแจมิน
อีกข้างกำลังผสานเข้ากับนิ้วทั้งห้าของเจโน่ที่กำลังกดจูบตามกรอบหน้าปลอบประโลมเขาอย่างอ่อนโยน
“อื้อ...อะ อ๊ะ...เจน...อื้อ
แจม...อ่ะ...”
ไม่ไหวแล้ว...
ทั้งสัมผัสร้อนระอุ
ทั้งกลิ่นฟีโรโมนที่กำลังอบอวนนี่...
เหรินจวิ้นทั้งเจ็บทั้งสุขจนแทบจะสำลัก
สมองเริ่มพร่าเลือนมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จะสลบไป
ความร้อนก็ถูกปลดปล่อยเข้าเต็มช่องทางบอบช้ำอีกครั้ง
ในหูแว่วได้ยินเสียงกระซิบของใครสักคน
“ฝันดีนะครับ..../หมวย”
เจอกันที่ Dek-D จ้าาาาา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น